Het grootste Bosnische gevaar: VROUWEN

Dobar dan maar weer…….
Daar is hij dan eindelijk, deel drie uit de serie de gevaren van Bosnië. Het verkeer en de mijnen heb ik al behandeld en dan is het nu dus de beurt van het ultieme Bosnische gevaar, de vrouwen. Nou hoor ik jullie denken: allemaal? Daarbij kan ik jullie meteen geruststellen, nee niet allemaal. Er zijn er ook een paar ongevaarlijk, maar dat heb je bij bommen ook: “blindgangers” (die vallen wel, maar ploffen niet). Dus met een beetje mazzel zwijn ik door deze missie heen en overleef ik alle gevaren.

Voordat ik verder ga moet ik eerst nog even iets toelichten over deze missie. Het mandaat dat wij van de Nederlandse regering hebben meegekregen is dat wij een “non-executive missie” hebben. Wij mogen dus (1) geen operaties leiden, (2) uitvoeren of (3) fysiek ingrijpen anders dan bij direct (levens)gevaar voor ons of andere leden van EUFOR. Met dit mandaat heel stevig in het achterhoofd heb ik mijn waarnemingstaken hier opgepakt. Het mandaat beperkt mij dus tot alleen WAARNEMEN en RAPPORTEREN. Welnu het waarnemen heb ik met veel genoegen voor jullie gedaan en het rapporteren doe ik bij deze. Ingrijpen mag niet! (bummer) en daar wordt strak op toegezien door mijn Liefste en mijn Officier Toegevoegd (de beste Luitenant van de NATO en omstreken), thanks ladies!

Uit reakties op mijn eerdere blogs heb ik begrepen dat er wel naar dit rapport wordt uitgekeken. Voor een goed en onafhankelijk beeld heb ik op een aantal tactische (volgens het aloude ‘majoor Kees principe’: ziezogezietewo) plekken in downtown Sarajevo observatieposten ingericht. Daarvoor is overigens geen hogere krijgskunde benodigd omdat flaneren hier de nationale sport is. In de weekenden (door de weeks moet ik natuurlijk hard werken, waarover in een volgende blog meer) dat ik hier ben is het steeds volop zonnig en warm en op de één of andere manier wakkert dat het flaneer-fanatisme aan. Aangezien dit een rapport is moet ik mijn waarnemingen zo eerlijk mogelijk vermelden, dus ik wil bij voorbaat aangeven dat daar waar ik een “male chauvinist pig” lijk, ik dat niet ben, maar ik neem mijn taak nou eenmaal heel serieus, dus vandaar…….

Flaneren in de zon………

Een gemiddelde zondag middag in de winkelstraat van Sarajevo leidt mij tot de conclusie dat er ergens in de bergen een vrouwen fabriekje moet staan die de afgelopen jaren overuren heeft gedraaid. Naar goed communistisch voorbeeld zijn er van 1 product heel veel exemplaren geproduceerd. Er zit weinig variatie in het basis model. Ze worden allemaal afgeleverd met lange slanke benen slanke taille lang (meestal zwart) haar, dr. Spock-achtige wenkbrauwen (wel gewone oren overigens) en grote borsten. Tsja dat soort dingetjes vallen mij dan toch weer op, weet ook niet waarom. Het moet gezegd dat de dames uitzonderlijk mooi zijn (but beauty is in the eye of the beholder dus laten we daarover niet twisten). Maar het valt op dat de dames zichzelf ook heel mooi vinden en daar ook prat op gaan (dit steunt mijn Lief en de Luitenant weer in hun taak, dat dan weer wel) en heel trots op zijn. Vrouwen dragen immers de cultuur van een volk….. trots volk. Mannen daarentegen verklooien de boel meestal, maar iedereen moet doen waar hij goed in is zeg ik altijd maar.

De borsten daar wil ik het dan toch nog wel even over hebben. Daar hoeven ze blijkbaar niet voor in de rij te staan bij het uitdelen. Of het moet zo zijn (wederom naar goed communistisch gebruik) dat er heel eerlijk verdeeld wordt.

Zondagmiddag in Sarajevo

En als de verdeling dan bekend is krijgen ze, ik vermoed van Marijke Helwegen, les in hoe ze deze moeten gebruiken “Lipjes getuit, borstjes vooruit”. Dan is er nog iets met een zonnebril, een skinny jeans of legging (jawel!) en een grote tas bijgekomen, maar de basis heb je dan wel. Over zo’n legging wil ik het volgende nog wel kwijt. Tot ik hier kwam was is een uitgesproken tegenstander van deze mode-uiting. Echter ik heb hier veel voorbeelden mogen aanschouwen die voor de legging gemaakt zijn (toch weer dat fabriekje ergens in de bergen denk ik) en dan is het toch een verrijking van het straatbeeld. Als ik dat gehele straatbeeld overzie blijkt de stelregel: “first they grow boobs, then they get teeth” wel opgeld te doen. Maar daar is eigenlijk niks mis mee als ik het zo bekijk. Maar oordelen jullie rustig zelf……..

Maar nu hoor ik jullie denken, waar zit dan in hemelsnaam dat gevaar? Dat is vrij simpel: een aantal jaren terug hebben ze hier een beetje mot met elkaar gehad. Daarbij waren het vooral de mannen die de zaak aan het verklooien waren, veel door de politiek en daardoor noodgedwongen ook ‘in het veld’. En in dat veld ging het nog wel eens mis. Op de vreemdste plaatsen begonnen jonge jongens essentiële onderdelen te verliezen en deden ze het na verloop van tijd niet meer. Het gevolg was dat er meer meisjes overbleven dan jongetjes………… en nou komen er verse jongetjes uit andere delen van Europa op bezoek….. party-time.

Het is een terugkerend patroon

Dat is dan nog maar 1 deel van het gevaar.

Het andere deel is dat ze dus heel mooi zijn (had ik dat al verteld? dacht het wel). Hoe goed je als militair ook getraind bent om je ‘objectives’ voor ogen te houden en je niet af te laten leiden, je blijft toch ook je omgeving waarnemen en dat is in het Bosnische verkeer (zie vorig blog) niet handig. Kleine afleiding kan hele grote gevolgen hebben………… Daarnaast liggen er ook nog hier en daar mijnen (zijn we er nog?) en even afgeleid zijn zorgt ervoor dat je het rode bordje over het (doods)hoofd ziet en boem…. Opeens krijgt de term BOOBY-trap een heel andere betekenis (at least you die happy).

Dus om al deze verleidingen te ontvluchten gaan we regelmatig de natuur (bossen,  rivieren, bergen etc) in een poging om daar gevrijwaard de zijn van deze verderfelijke wezens. Maar als je dan niets vermoedend een fotootje wilt maken van een waterval en een rots…..

gewoon een watervalletje fotograferen is ook al niet meer bij

 

 

 

 

Dan maar een mooi bergmeertje denk je dan. Komt er weer een dame aanstuiteren. Mag ik ook op de foto? Ja hoor ga maar even op die rots zitten, maak ik een polaroidje…………… nee dat bedoel ik niet ………….. te laat, hij is al afgegaan (het fototoestel natuurlijk).

Het zijn de sirenen die zingend vanop hun rots de arme militairen naar hun verdoemenis lokken…………

Jullie zullen begrijpen dat dit dus een zware missie vol gevaren zal worden. Ik moet nog 4,5 maand. Dus scherfvest aan en helm met scherfwerende bril op, dan moet het wel vol te houden zijn. Ik moet dan ook steeds aan de Dijk denken met hun lied “Groot hart”. Het gevaar is overal en de vrouwen combineren al die gevaren……….. “Dokter kunt u even komen…………….”.

Do videnija

Bob